ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ငရဲႀကီး ၁၂ထပ္ ...

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ငရဲႀကီး ၁၂ထပ္ ...


ငရဲျပည္ကို အရွင္လတ္လတ္ေရာက္သြားခဲ့ဖူူးတဲ့ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ထဲက ဘုရားေလာင္း ေနမိမင္းအေၾကာင္းကို အားလံုးၾကားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားေလာင္းေနမိမင္းနဲ႕ ဘယ္လိုမွ မပတ္သက္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္လည္းငရဲျပည္ကို အရွင္လတ္လတ္လိုလို၊ အိပ္မက္လိုလိုနဲ႕ ေရာက္သြားခဲ့ဖူးတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ယံုခ်င္ရင္ယံု၊ မယံုခ်င္ရင္လည္းေနၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ငရဲမင္းႀကီး အမိန္႕ရွိခဲ့တဲ့အတိုင္း ငရဲဲျပည္ကသတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို သိသင့္သူေတြသိေစဖို႕ ျပန္ေျပာျပဖို႕တာ၀န္ ရွိေနတဲ့အတြက္ အားလံုးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အျဖစ္ကဒီလိုပါ...။ အဲဒီ့ေန႕က ... တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီ့ညေနကေပါ့...။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ငရဲသားခန္႕ခန္႕ႀကီးႏွစ္ေယာက္က သူတို႕ရဲ႕ စီးေတာ္ယာဥ္ႀကီးနဲ႕လာေခၚသြားတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့ သူတို႕က ကြၽန္ေတာ့္ကို ငရဲမင္းႀကီးနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ အဲဒီ့မွာပဲ ငရဲမင္းႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္...

`` မင္းကို ဒီေခၚရတဲ့အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ငရဲျပည္ရဲ႕တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း လူျပည္ကအခ်ဳိ႕ေသာသူေတြကိုသတင္းေပးခ်င္လို႕ပဲ၊ မင္းကသတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ဒီကေန ျပန္သြားရင္ ဒီကသတင္းေတြကိုလူ႕ျပည္မွာျဖန္႕ျဖဴးေပးရလိမ့္မယ္။ ´´

သူကအဲဒီ့လိုေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေကာင္းၿပီေပါ့...။ ျငင္းစရာအေၾကာင္းမွမရွိတာ။ ငရဲျပည္ ကေန အခုလိုအထူးဧည့္သည္ေတာ္အျဖစ္နဲ႕ ဖိတ္ေခၚသတင္းေပးတဲ့အျဖစ္က တကယ့္ကိုျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ပဲဟာ။ အဲဒီ့လိုနဲ႕ ခုဏက ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေခၚတဲ့ငရဲသားႏွစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္ကို တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္လိုက္ျပတယ္။ ဒီငရဲေတြအေၾကာင္းကေတာ့ အားလံုးလဲသိၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ ေထြေထြထူးထူးေျပာျပမေနေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေျပာျပခ်င္တာက ငရဲျပည္ရဲ႕တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ေတြ အေၾကာင္းပါ။

ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲဒီ့ငရဲေတြကို ပါလာတဲ့ကင္မရာေလးနဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြတဖ်တ္ဖ်တ္႐ိုက္ရင္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္ၾကည့္လာလိုက္တာ ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္ကခဏေလးအတြင္းမွာ ပဲ ၾကည့္လုိ႕ၿပီးသြားပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ေအာက္ဆံုးထပ္ျဖစ္တဲ့ အ၀ီစိငရဲရဲ႕ေအာက္တစ္ထပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ တို႕ ဆင္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အခုမွထပ္ၿပီးျပင္ဆင္ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ ငရဲျပည္ရဲ႕တိုးခ်ဲ႕ငရဲတစ္ခုစီကို ေရာက္ သြားပါေတာ့တယ္။
အဲဒီ့ ၉ထပ္ေျမာက္ငရဲမွာက အလြန္ျမင့္မားတဲ့ေတာင္တန္းႀကီးေတြနဲ႕ အလြန္နက္႐ႈိင္းမတ္ေစာက္ လွတဲ့ ခ်ဳိင္း၀ွမ္းႀကီးေတြ၊ တြင္းႀကီးေတြရွိတယ္။ အဲဒီ့ငရဲမွာေစာင့္က်ပ္ေနၾကတဲ့ ငရဲသားေတြကလည္း ဆူးခြၽန္ေတြတပ္ထားတဲ့ ၾကာပြတ္ရွည္ႀကီးေတြကို တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႕ ၾကမ္းျပင္ကို႐ိုက္ရင္း လက္တျပင္ျပင္လုပ္ေန ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တအံ့တၾသနဲ႕ ေငးေမာေနတုန္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးနားက ငရဲသားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရွင္းျပတယ္ ...

`` ဒီငရဲကေတာ့ လူ႕ျပည္မွာ လုပ္အားေပး၊လုပ္အားေပးဆိုၿပီး လူေတြကို အက်ပ္ကိုင္၊ အဓမၼ ေစခိုင္းခဲ့တဲ့သူေတြအတြက္ပဲ။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အႏိုင္ႏိုင္႐ုန္းကန္ေနရတဲ့သူေတြကို ေရနစ္သူ၀ါးကူထိုး ဆိုသလိုပဲ မတရားလုပ္အားေပးခိုင္းေနတဲ့အျဖစ္ေတြ လူ႕ျပည္မွာ အခုတေလာတိုးသထက္တိုးလာေန တာေၾကာင့္ ဒီငရဲကိုငါတို႕သီးသန္႕ထပ္ေဆာက္ေနၾကရတာပဲ။ အဲဒီ့မတရားေစခိုင္းတဲ့သူေတြက ဒီကိုေရာက္ လာရင္ အဲဒီ့ေတာင္ႀကီးေတြကိုၿဖိဳၿပီး၊ ေဟာဟိုကခ်ဳိင့္တြင္းႀကီးေတြကို ဖို႕ၾကရလိမ့္မယ္။ သူတို႕ၿဖိဳၿပီးတဲ့ ေတာင္ေတြေနရာမွာတြင္းေတြျပန္ျပန္ျဖစ္သြားၿပီး၊ သူတို႕ဖို႕လိုက္တဲ့တြင္းေတြေနရာကလည္းေတာင္ေတြျပန္ျဖစ္ သြားၾကလိမ့္မယ္။ အဲဒီ့အလုပ္ကိုသူတို႕မနားမေနနဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြားလုပ္ၾကရလိမ့္မယ္၊ ခဏနားလိုက္တာနဲ႕ အနားမွာေစာင့္ေနၾကတဲ့ငရဲသားေတြက ဆူးခြၽန္ၾကာပြတ္ေတြနဲ႕အဆက္မျပတ္၀ိုင္း႐ိုက္ၾကလိမ့္မယ္။´´
ကြၽန္ေတာ္လည္း သူေျပာျပတာေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာလိုက္မွတ္ၿပီး စိတ္ထဲကေနလည္း နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္လို႕စဥ္းစားေနမိတယ္။ သူတို႕ကကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေလ့လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေနာက္ငရဲတစ္ထပ္စီကိုေခၚသြားပါတယ္။ ၁၀ထပ္ေျမာက္ငရဲေပါ့။ ဒီငရဲမွာကေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မရွိဘူး။ နီရဲပူျပင္းေနေအာင္မီးၿမႇိဳက္ထားတဲ့ လူတစ္ကိုယ္စာ ေလွာင့္ခ်ိဳင့္ေလးေတြအမ်ားႀကီးကိုပဲေတြ႕ရတယ္။

`` ဒီငရဲကေတာ့ သိပ္ၿပီးမထူးျခားဘူးေနာ္ ...´´
ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့ ေဘးကငရဲသားက ...

`` ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူးေပါ့ကြာ၊ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ေလွာင့္ခ်ဳိင့္ေလးေတြက အထူးစီမံထားတာကြ၊ ဒီငရဲကိုေရာက္လာမယ့္သူေတြက အဲဒီ့ေလွာင္ခ်ဳိင့္ထဲမွာေနရမယ္၊ အဲဒီေလွာင္ခ်ဳိင့္ေလး ေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေသးေသးလာၾကၿပီး သူတို႕ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို အျပင္းထန္ဆံုးဆြဲညႇစ္ၾက လိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႕ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲအထိ ေသးငယ္က်ဳံ၀င္သြားရင္း သူတို႕ရဲ႕ႏွလံုးသားေတြကို တစ္ဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနေစၿပီး လုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြအတြက္တေျမ႕ေျမ႕နဲ႕ေနာင္တရေနေစလိမ့္မယ္။အဲဒီ့ေတာ့မွ ေလွာင္ပိတ္ခံရျခင္းရဲ႕ေ၀ဒနာကို သူတို႕ကုိယ္ခ်င္းစာမိၾကလိမ့္မယ္။´´

`` ဘယ္လိုလူေတြအတြက္တုန္းဗ် ...´´

`` ရွင္းပါတယ္ကြာ ... လူေတြကို လူလူျခင္းစာနာစိတ္မထားပဲ မထင္ရင္မထင္သလုိ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ေနတဲ့သူေတြအတြက္ေပါ့။ ငါတို႕လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႕ရတယ္ဆိုၿပီး ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို လြယ္လြယ္ ကူကူနဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖ်က္ဆီးပစ္ေနၾကတဲ့သူေတြအတြက္ အထူးစီမံေဆာင္ရြက္ထားတဲ့ငရဲေပါ့...´´

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့သူေျပာတာေတြကိုနားေထာင္ေနရင္း သူတို႕က တရားသျဖင့္ခံရတာဆိုေတာ့ မတရားခ်ဳပ္ေႏွာင္ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ခံစားမႈကိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိမွာမဟုတ္ပါဘူးလို႕ စဥ္းစားေနမိတယ္။ အဲဒီ့လိုနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေနာက္ထပ္ငရဲတစ္ခုကိုေရာက္သြားျပန္တယ္။ ဒီ ၁၁ထပ္ေျမာက္ငရဲမွာက ပြက္ပြက္ဆူေအာင္က်ဳိထားတဲ့ေခ်ာ္ရည္ပူအိုးႀကီးေတြ၊ ရဲရဲေတာက္ေနေအာင္မီးကင္ထားတဲ့ သံဆူးခြၽန္ႀကီးေတြ နဲ႕ လက္သန္းလံုးေလာက္ရွိတဲ့အပ္နဲ႕ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးအႀကီးႀကီးေတြအမ်ားႀကီးကို ျပင္ဆင္ထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းေဘးနားကငရဲသားကုိ လွမ္းေမးမယ္အလုပ္မွာပဲ သူက ...

`` အဲဒီ့ေခ်ာ္ရည္ပူေတြက လူ႕ျပည္မွာလူတကာရဲ႕နားေတြထဲကုိ မဟုတ္ကဟုတ္ကအတင္းအဖ်င္းေတြ ဇြတ္ေရာအတင္းေရာ႐ုိက္႐ိုက္ထည့္ေနတဲ့ သူေတြရဲ႕နားေတြထဲကိုေလာင္းထည့္ဖို႕၊ ေဟာဒီ့မီးကင္ထားတဲ့သံဆူး ခြၽန္ႀကီးေတြက လူတကာရဲ႕မ်က္လံုးေတြကိုဘာမွမျမင္ႏုိင္ေအာင္ အာဏာေတြ၊ ပါ၀ါေတြသံုးၿပီးလုိက္လိုက္ကာ ဆီးေနတဲ့ လူအခ်ဳိ႕ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကိုထိုးေဖာက္ဖို႕၊ ေဟာဟိုကအပ္နဲ႕အပ္ခ်ည္ႀကိဳးႀကီးေတြကေတာ့ လူေတြကို ဘာဆိုဘာမွမေျပာရဲမဆိုရဲေအာင္ခ်ိန္းေျခာက္တားဆီးတဲ့အျပင္ မွန္တာကိုေျပာျပန္ဆုိျပန္ရင္လည္း မတရားတဲ့ နည္းစနစ္ေတြသံုးၿပီး လူေတြရဲ႕ပါးစပ္ေပါက္ေတြကိုလိုက္လိုက္ပိတ္ပစ္ေနတဲ့ အခ်ဳိ႕ေသာသူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ေတြ ကို အထပ္ထပ္ခ်ဳပ္ပစ္ဖို႕ပဲ ´´

`` လူတိုင္းလူတိုင္းရဲ႕အနာဂတ္ေတြစီသြားမယ့္ေျခေထာက္ေတြကို ႐ုိက္ခ်ဳိးပစ္ေနတဲ့သူေတြအတြက္၊ မသန္႕စင္တဲ့ အတၲဆႏၵေတြ အတြက္နဲ႕ လူတကာရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအိပ္မက္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ခ်နင္းေျခမြ ပစ္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္၊ ေတာမီးေလာင္တိုင္းထထၿပီး လက္ခေမာင္းခတ္တတ္ၾကတဲ့ ေတာေၾကာင္ေတြအတြက္၊ ေနာက္ၿ႔ပီး တက္လာသမွ်လူတိုင္းကို တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး ေတာင္းစားမယ္ဆိုတဲ့ တသံုးလံုးေက် လူအခ်ဳိ႕အတြက္လည္း ခင္ဗ်ားတို႕တစ္ခုခုစီစဥ္သင့္တယ္ဗ် ...´´

ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ့လိုအႀကံေပးတာကို ငရဲသားတစ္ေယာက္က ေသေသခ်ာခ်ာလုိက္မွတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႕က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ဆံုးငရဲစီကို ေခၚသြားတယ္။ အ၀ီစိငရဲရဲ႕ေအာက္က ေလးထပ္ေျမာက္ငရဲ တစ္နည္းေျပာရရင္ ၁၂ထပ္ေျမာက္ငရဲေပါ့။ ေရာက္ပါၿပီ ...။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာပဲ ခ်ဳိင့္ေတြ၊ ခြက္ေတြ၊ အခြၽန္အတက္ေတြ၊ ျပည့္ေနတဲ့လမ္းတစ္ခုရဲ႕တစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွာ သံခြၽန္ေတြ၊ ၀ါးရင္းတုတ္ေတြ၊ တင္းပုတ္ေတြ၊ မီးၿမႇိဳက္ထားတဲ့ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြ စတဲ့ စတဲ့ လက္နက္ေပါင္းစံုကိုကိုင္ဆြဲထားတဲ့ ငရဲသားေတြက တန္းစီၿပီးရပ္ ေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ကြၽန္ေတာ္စၿပီးျမင္လုိက္ရတယ္။ အဲဒီ့ျမင္ကြင္းကို ျမင္လုိက္ရျခင္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ ေမလ ၃၀ရက္ေန႕ဆိုတဲ့ ေန႕စြဲတစ္ခုရဲ႕ ေသြးပ်က္ဖြယ္အျဖစ္ အပ်က္ေတြက တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ေပၚလာၾကတယ္။ ယုတ္မာပတ္စက္မႈတံခြန္ကို ထပ္မံစိုက္ထူလုိက္တဲ့ လူ႕အႏၶတို႕ရဲ႕ ေသြးပ်က္ဖြယ္ႏိွပ္ကြပ္မႈေတြေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့လူသားေတြရဲ႕ေသြးေတြ သမိုင္းမွာစြန္းေပခဲ့တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕အေၾကာင္းကို

`` သံသရာဆိုတဲ့စက္၀ိုင္းမွာ ျခြင္းခ်က္ဆုိတာမရွိပါဘူးကြာ ...။ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့အမႈေတြအတြက္ တစ္ေန႕ေန႕မွာ အားလံုးျပန္ေပးဆပ္ရမွာပါပဲ။ ဒီငရဲကို ဘယ္လုိလူေတြေရာက္လာမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ငါမေျပာျပလဲမင္းသိေနမွာပါ...။ သူတို႕ေတြဒီကိုေရာက္လာရင္ ဒီလမ္းရဲ႕တစ္ဘက္တစ္ခ်က္က ငရဲသားေတြက သူတုိ႕ကို သံခြၽန္ေတြနဲ႕၀ိုင္းထိုး၊ ၀ါးရင္းတုတ္ေတြနဲ႕႐ိုက္၊ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႕၀ိုင္းထု၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႕ရဲ႕ဆံပင္ေတြကိုဆဲြၿပီး ၾကမ္းတမ္းတဲ့လမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္ေတြနဲ႕ ၀ိုင္းေဆာင့္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ အစီအမံေတြပါ ...´´

အဲဒီ့လုိနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္လည္း ငရဲျပည္ရဲ႕တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ေတြအေၾကာင္းကို အားရေအာင္ေလ့လာ အၾကံေပးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္ဖို႕ ငရဲမင္းႀကီးရဲ႕ေရွ႕ကိုျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ငရဲျပည္ရဲ႕အသစ္စီမံထားမႈေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ အျပစ္ေတြေက်ရာ ေက်ေၾကာင္း တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားႏုိင္ရင္ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္လို႕ကြၽန္ေတာ္ယူဆမိတာနဲ႕ ...

`` ငရဲမင္းႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုေလာက္ေမးခ်င္ပါတယ္၊ အားလံုးဟာ ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ ကံေတြ အတြက္ ျပန္လည္ေပးဆပ္ဖို႕ ငရဲကိုေရာက္လာၾကရမွာမွန္ေပမယ့္ ႀကီးတဲ့အမႈကိုငယ္ေစ၊ ငယ္တဲ့ အမႈကို ပေပ်ာက္ေစ ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း အဲဒီ့အျပစ္ေတြကိုသူတို႕ေတြ ဘယ္လုိမ်ားေလ်ာ့ေပါ့ပစ္ႏုိင္မလဲ ဆိုတာေလး ကို ကြၽန္ေတာ္သိပါရေစ ...´´

ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီ့လိုေမးလုိက္ေတာ့ ငရဲမင္းႀကီးက သူ႕ရဲ႕မုတ္ဆိတ္ေမႊးႀကီးကိုပြတ္ၿပီး အၾကာႀကီး စဥ္းစားေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ ...

`` ကံၾကမၼာနဲ႕ သံသရာဆိုတာကို ေရွာင္လႊဲလုိ႕မရေပမယ့္၊ မင္းေျပာသလို အတိတ္ကအကုသိုလ္ကံ ေတြကို ပစၥဳပၸါန္ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံေတြနဲ႕ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ျပန္လည္ဖာေထးလို႕ရပါတယ္။ ေပါက္တဲ့ႏွဖူး မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး မထူးဇာတ္ခင္းေနမယ့္အစား အခုအခ်ိန္ ကတည္းက ေနာင္တေတြရၿပီး အမွန္ကုိျပင္ႏုိင္ၾကမယ္ဆိုရင္ အားလံုးအတြက္လည္းအေကာင္းဆံုးျဖစ္ႏုိင္ သလို၊ သူတို႕ေတြအတြက္လည္း အျပစ္ေတြကိုအတိုင္းအတာတစ္ခုအထိျပန္လည္ေဆးေၾကာရာေရာက္သြား မွာေပါ့ကြာ ...။ အဲဒီ့အေၾကာင္းကိုလည္း မင္းလူ႕ျပည္ေရာက္ရင္ေျပာျပလုိက္စမ္းပါ။ ´´

အဲဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုသူတို႕က လူ႕ျပည္ကိုျပန္ပို႕လိုက္ၾကတယ္။ ကြၽန္႕ေတာ့္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ့ အဲဒါပါပဲ ...။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာေတြဟာ ယံုတမ္းစကားေတြပါလို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ ယူဆခ်င္ရင္ယူဆလို႕ရပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏိုင္ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၿပီး ယံုၾကည္လိုက္လုိ႕လည္းရပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ငရဲမင္းႀကီးအမိန္႕ရွိလုိက္တဲ့အတိုင္း အားလံုးသိေအာင္ျပန္ေျပာျပ႐ံုသက္သက္ရယ္ပါ။ ရဲေသာ္မေသ ေသေသာ္ငရဲမလားဆိုတဲ့စကားကိုလက္ကိုင္ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပတာေတြကိုလွ်စ္လွ်ဴ႐ႈ ပစ္မယ္ဆုိရင္လည္းကြၽန္ေတာ္က ဘာမွမတတ္ႏုိင္ပါဘူး ...။ ။