ကမၻာေလာကရဲ့သမီးပ်ဳိ

ကုိစ်ာန္တင္ထားတဲ့ ကဗ်ာက ႏွစ္ပုဒ္ တြဲဖတ္မွ နားလည္မွာမုိ႔ ဒီတပုဒ္ပါ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါက အမွတ္ ၁ ပါ၊

ဆီရႊဲၿပီး နက္ေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ကို
အက်အနဖီးလို႔
သနပ္ခါးကို မႈန္ေနေအာင္ လိမ္းထားတဲ့
သမီးေလးဟာ
စိမ္းျမတဲ့ ရြက္ႏုေတြအၾကား
ငံုေနတဲ့ စပယ္ျဖဴေလးလို
လွပလန္းဆန္းေနတယ္၊


အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ အ၀တ္လဲ
ေက်ာင္းသြားဖို႔
ျပင္ဆင္ေနတဲ့
သမီးေလးဟန္ပန္က
ေလေျပနဲ႔အတူ
ယိမ္းႏြဲ႔ေနတဲ့ စပယ္ငံုေလးေပါ့၊
သမီး
လမ္းကူးရင္ သတိထားေနာ္
ေဆာ့လည္းမသြားနဲ႔
ေက်ာင္းလႊတ္ရင္ အိမ္ကိုတန္းျပန္ခဲ့
ဟုတ္လား… သမီး၊
နားေထာင္ေနတဲ့ သမီးေလးဟာ
ပါးခ်ဳိင့္ေလးနဲ႔ တခါၿပံဳး
အေဖ့ပါးကို တခ်က္နမ္းလို႔
ေပါ့ပါးစြာေျပးထြက္သြားခဲ့တယ္
လြယ္အိတ္ေလးကို
မႏိုင့္တႏိုင္ဆြဲလို႔
ဂါ၀န္ေလးက ေလမွာလႊဲလို႔
ျပန္ေရာက္မလာေတာ့ပါလား၊
“ခေလးေတြ သတၱိ ရွွိလိုက္ၾကတာ
ေခြးေတြ ရက္စက္လုိက္ၾကတာ
ေကာင္မေလးတေယာက္ဆိုရင္….”
အို…
ေတာ္ၾကပါေတာ့ ေတာ္ၾကပါေတာ့
ဆက္မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ၊
သမီးေလးရယ္
အေဖနဲ႔အေမတို႔ရဲ႔
အခ်စ္ေတြနဲ႔တင္ မလံုေလာက္လို႔
ကမၻာေလာက တခုလံုးရ့ဲအခ်စ္ကို
သိမ္းၾကံဳးၿပီး အရယူသြားေလေရာ့သလားကြယ္၊

ေဌးေအာင္