လြမ္းလိုက္တာ ေဆာင္းခိုငွက္ေလးေရ
မင္းျပန္လာမယ္ ့ ေန ့ကိုေစာင္ ့ေမွ်ာ္မိတယ္ . . . ။
အတြယ္တာမဲ ့ ငါ ့ရင္ခြင္မွာ
မင္းခို၀င္နားခဲ ့တာ ေဆာင္းတြင္းေလးတစ္ခုပါ
ဒဏ္ရာမဲ ့ ေ၀ဒနာေတြဟာ
ငါ ့ရင္ခြင္မွာ အျပည့္ပါ ။
ငါ ့ရင္ခြင္ ခို၀င္နားတဲ ့မင္းကို
ျမဴမႈန္တစ္မႈန္ ၊ ႏွင္းေသြးတစ္စက္ မသက္ရေအာင္
ငါ ့ရင္ကိုေကာ ့ေခါင္းကိုေမာ ့လို ့
ေႏြးေထြးမႈ အေတာင္ပံေတြနဲ ့
ျဖန္ ့က်က္ကာစီးထားခဲ ့တယ္ ။
ေဆာင္းကန္ ့လန္ ့ကာပိတ္ ႏွင္းေတြတိတ္ေတာ ့
ေဟာ . . .
ရုတ္တရက္ ႏႈတ္မဆက္ပဲ
ထြက္သြားလိုက္တာ . . .
ေႏြးေထြးခဲ ့တဲ ့ ရင္ခုန္သံေတြ
မင္းအတြက္ပဲ ရွိခဲ ့ဖူးတာ
မင္း . . .
မသိခဲ ့ေလေလွ်ာ ့လား . . .
ေလဟုန္ကိုခြဲ ၊ အေတာင္ကို ၀ဲလို ့
ေပ်ာ္ရြင္စြာ ပ်ံထြက္သြားခဲ ့တာ
ႏႈတ္ဆက္ေတး တစ္ပြင္ ့ေတာင္
ငါ ့အတြက္ ေႃခြမခ်ခဲ ့ဘူး . . . ။
အတြယ္တာမဲ ့ ငါ ့ရင္ခြင္
သံေယာဇဥ္ ဗလပြနဲ ့ နာက်င္ခဲ ့ရတာေတာင္
ဒဏ္ရာကိုဖက္ ေက်နပ္လွ်က္ငါ . . .
ၿပံဳးခဲ ့မိေသးတယ္ ။
ေတာက္ . . . !
အမွတ္မရွိတဲ ့ ဒီေကာင္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လာမယ္ ့လမ္းမွာ
ရင္ကိုေကာ ့ ေခါင္းကိုေမာ ့လို ့
ေစာင္ ့ေနမိေသးတယ္ . . .။ ။
No comments:
Post a Comment