Wednesday, June 20, 2007

ေမြးျမဴထားတဲ ့ ေန ့ရက္ေတြ


ေကာင္မေလးေရ . . .

ဘ၀မွာ နင္မသိတာေတြ အမ်ားႀကီးပါလို ့ ငါ ေျပာခဲ ့တဲ ့ အခ်ိန္တုန္းက ငါကိုယ္တိုင္ သိပ္ကိုေလးနက္တဲ ့ အေၾကာင္းအရာ ဗဟုသုတေတြနဲ ့ ျပည့္စံုေနၿပီလို ့ ထင္ခဲ ့တာေလ ။ ခုေတာ ့ ဘ၀မွာ ငါမသိေသးတာေတြလဲ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးတယ္ဟာ ။

ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေလ ၊ ေလးေလး ပင္ပင္ ျဖစ္ေလပါပဲ ။ ခုေတာ ့ ငါ ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါး ေလးေတြပဲ သေဘာက် လာခဲ ့တယ္ ။ ဟမ္ဘာကာ ကို ငါစားတတ္လာသလို ၊ တီဗြီ ေၾကာ္ျငာေလးေတြလဲ ငါၾကည့္တတ္ လာတယ္။

ေနာက္ၿပီး ဒႆနဆန္ဆန္ အေတြးအေခၚ စာအုပ္ထူထူႀကီးေတြကို ငါမဖတ္ျဖစ္ေတာ ့ဘဲ ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါး မဂၢဇင္း ထဲက ကဗ်ာနဲ ့ ၀တၱဳတိုေလးေတြဘဲ ငါ ဖတ္ျဖစ္ခဲ ့တယ္ ။ နဂိုက ေလးပင္ေနတဲ ့ ဘ၀ထဲမွာ သိပ္ကိုဇာတ္နာတဲ ့ ဗီဒြီယို ဇာတ္ကားေတြ ၊ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္လမ္းေတြ ငါ မၾကည့္ခ်င္ေတာ ့ဘူး ။ ဂ်ဴလီယာ ေရာဘတ္ရဲ ့ Nothing Hill လို ဒရမ္မာ ဇာတ္ကားမ်ိဳးေလးေတြ ၾကည့္တတ္လာခဲ ့တယ္ ။

နင္လဲၾကားဖူးမွာပါ ေကာင္မေလးရယ္ . . . ဘ၀ ဆိုတာ တိုတိုေလးရယ္တဲ ့ ၊ အဲဒီတိုေတာင္းတဲ ့ ဘ၀ အခ်ိန္ေလး ထဲမွာ ေလးေလးပင္ပင္ေတြ ငါ မစဥ္းစားျခင္ေတာ ့ဘူး ။

ဒါေပမယ္ ့ ေကာင္မေလးေရ . . . လူေတြအမ်ားေျပာေနၾကတဲ ့ ကမာၻႀကီးဟာ ကမာၻ ့ရြာႀကီး ျဖစ္သြားၿပီဆိုၿပီး မတူညီတဲ ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို အတင္းကာေရာ တူေအာင္လုပ္သူေတြလို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လိုက္လုပ္ေနတာေတာ ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ။

ငါ အခုေတြးမိတာက လူေတြဟာ ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါး ေလးေတြကို သူတို ့သေဘာနဲ ့ ႏွစ္သက္လာၾကတာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလးေလးပင္ပင္ေတြကို မႏိုင္ၾကေတာ ့လား ဆိုတာပါဘဲ ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ငါဒီလို ေတြးမိတာကိုက ေလးေလးပင္ပင္ ျဖစ္ေနျပန္ၿပီေနာ္ ။

အေျခအေန နဲ ့ အခ်ိန္အခါကဘဲ ေလးလံမႈေတြကို မသံုးစြဲလိုေတာ ့တဲ ့အတြက္ အလိုအေလွ်ာက္ ေျပာင္းလဲ လာခဲ ့တာလို ့ဘဲ ငါထင္လိုက္မယ္ဟာ ။

ေကာင္မေလးေရ . . . ေကာင္းကင္ႀကီးဟာ အျပာေရာင္လို ့ ေျပာၾကေပမယ္ ့ တခါတရံ မွာ အမဲေရာင္ ၊ တခါတရံ မွာ အျဖဴေရာင္ ျဖစ္ေနတတ္တာကို နင္သိလား ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင္ ့ မွ မဟုတ္ပါဘူးဟာ . . . ဥတုရာသီေတြ က ေကာင္းကင္ႀကီးကို အေရာင္ခ်ယ္ေပးၾကတာပါ ။

စေကာ ့တလန္ကို ငါ မေရာက္ဘူးေပမယ္ ့ ေကာ္လန္ဘလူး ဆိုတဲ ့ ဘရန္ဒီ ငါေသာက္ဖူးတယ္ သိလား ။

ဒီေန ့ နံက္အေစာႀကီး နင္ ့ကို အရမ္းသတိရလို ့ ေဇာ္၀င္းထြ႗္ ရဲ ့ အ၀ါေရာင္လမ္းကေလး သီခ်င္း ငါနားေထာင္ မိတယ္ဟာ ။

ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ x x x အျပည့္နဲ ့ x x x ထူေထာင္ရန္ x x x ဘ၀ခရီး x x x အခ်ိန္ေတြကို ရင္ဆိုင္ကာ x x x ကိုယ္သြားေတာ ့မယ္ x x x အ၀ါေရာင္ x x x သူငယ္ခ်င္း + + +

ကိုယ္ဟာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ x x x အေ၀းကို x x x ခင္တြယ္ေနေပမယ္ ့လဲ x x x ဘ၀အတြက္ x x x သြားရမွာဘဲ x x x အသဲထဲက ႏႈတ္ဆက္တယ္ x x x လမ္းကေလး x x x တေန ့ေတာ ့ ျပန္ဆံုမယ္ x x x အ၀ါေရာင္လမ္း ကေလး + + +

ေကာင္မေလးေရ . . . တစ္ခါတစ္ခါ ဖိႏိွပ္မရတဲ ့ ငါ ့ခံစားမႈေတြက တခ်ိန္က အေဟာင္းေတြကို အသစ္ျဖစ္ၿပီး သတိရေစရဲ ့ ။ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ငါ ့ရင္ခြင္ကေန တဖက္ကို နင္ေမွ်ာ္ၾကည့္မိရင္ ငိုမဲ ့မဲ ့ ေတာင္တန္းႀကီး နဲ ့ ေအာင္ပင္လယ္ ကန္ရိုးက လယ္ကြင္းေတြကို နင္ျမင္ရမွာပါ ။

ေရနီေျမာင္းေဘးက အေၾကာ္ဆိုင္မွာ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြ ထိုင္ေနၾကတုန္းဘဲလား ။ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီမွာ မထိုင္ၾကေတာ ့ဘဲ ဘီဘာလီ ဟီးလ္ မွာဘဲ သြားထိုင္ေနၾကသလား ။ တက္မက္မႈ အျပည့္နဲ ့ ခြဲခြါျခင္းမွာ လြမ္းဆြတ္မႈ ေတြသာ ေ၀စားခဲ ့ရတယ္ ေကာင္မေလးရယ္ ။

ခံစားမႈဆိုတာ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ထုပ္ပိုးမထားသင္ ့ဘူးလို ့ အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္မွ သိခဲ ့ရတယ္ဟာ ။ တခါတုန္းကေတာ ့" ေယာနသံ ဇင္ေယာ္ " ဆိုတဲ ့ မိန္းကေလးအေဆာင္ေရွ ့မွာ ကိုင္ဇာ ရဲ ့ " အလြမ္း " ဆိုတဲ ့ သီခ်င္းကိုဘဲ ညလံုးေပါက္ဂစ္တာတီးရင္း ဆိုခဲ ့ၾကတာ ။ " ငါတို ့ ဘာေၾကာင္ ့ကြဲသြားၾကတာလဲ " ဆိုတဲ ့ စာသားေလးကို ဆိုရတာကိုက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ခံစားမႈတမ်ိဳးေပါ ့ဟာ ။

အခ်ိန္နာရီ ေတြဟာ ငါ ့ကို ဇြတ္အတင္း တြန္ထုတ္ေနၾကတယ္ ။ ေကာင္မေလးရယ္ . . . ။

အကယ္၍ နင္နဲ ့သာအတူတူဆိုရင္ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲက ၀ါးေဖါင္ေတြနဲ ့ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာႀကီးထဲက ဖီဂ်ီ ကြ်န္းစုေတြ အထိ ငါသြားရဲပါရဲ ့ ။

ေမွ်ာ္လင္ ့မႈဆိုတာ ရွင္သန္ျခင္းေတြကို ေမ ့ေပ်ာက္ေစတယ္ ။ ဘ၀ အေမာေတြ ဆိုတာကလည္း ပန္းတိုင္ မေရာက္ခင္ အန္မထြက္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေပါ ့ဟာ ။ ဒါေပမယ္ ့ အေျပာလြယ္ၿပီး အလုပ္ခက္တာက မတူညီတာကို တူညီေအာင္လုပ္ရတာရယ္ ၊ မျဖစ္ေသးတာကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ယူ ရတာရယ္ ၊ မေရာက္ေသးတာကို ေရာက္ေအာင္ သြားရတာေတြေပါ ့ဟာ ။

တခါတေလ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ အနာဂါတ္ကို ငါတစ္ေယက္ထဲ စိတ္ကူးနဲ ့ အေရာင္ေတြခ်ယ္ေနမိတာ . . . အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ ။ အဲဒီလို ေနရတာကိုလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ကမာၻႀကီးကို ကမာၻႀကီးလို ငါ ျမင္မၾကည့္ခ်င္ဘူးဟာ . . .

ငါ ့မ်က္လံုးထဲမွာေတာ ့ ကမာၻႀကီးဆိုတာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲက ဘီရိုေပၚမွာ တင္ထားတဲ ့ကမာၻလံုးေလးလို ့ ဘဲ ငါျမင္တယ္ ။ သိပ္ကိုက်ယ္ေျပာတဲ ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ အႏုတ္ လကၡဏာေတြနဲ ့လဲ ၀င္မတိုက္ခ်င္ေတာ ့ဘူး . . .။

အရာရာကို အေပါင္းလကၡဏာေတြနဲ ့ဘဲ ငါၾကည့္ဖို ့ ႀကိဳးစားတယ္ ။ အသက္အရြယ္နဲ ့ အတူ အသိဥာဏ္ေတြလဲ သယ္လာသင္ ့တယ္ေလ ။

ဒီေန ့ေတာ ့ ေတာင္တန္းေတြရဲ ့ ႏွလံုးခုန္သံေတြနဲ ့အတူ ငါ အိပ္စက္တတ္ခဲ ့ၿပီ ။

ႏွိပ္စက္ျခင္းရဲ ့ အလင္းေရာင္ ၊ အလြမ္းေငြ ့ေငြ ့မွိန္မွိန္ကေလးထဲက ၊ အိမ္မက္ေတြ ေပးခဲ ့ဘူးတဲ ့ ေကာင္မေလးေရ . . .

ငါဆိုတဲ ့ ေနရာမွာ ငါရွိေနဘို ့နဲ ့ နင္ဆိုတဲ ့ေနရာမွာ နင္ရွိေနဘို ့ အတြက္ ၊ ငါကေတာ ့ အာရွတိုက္ရဲ ့ တစ္ေနရာမွာ ေမြးျမဴထားတဲ ့ ေန ့ရက္ေတြနဲ ့အတူ ဘ၀ ကို ေကာက္ယူေနဆဲေပါ ့ဟာ . . . ။

2 comments:

Anonymous said...

Yo!

I miss M.D.Y so...

Anyways thanks for your story.

Anonymous said...

ေက်းဖူးပဲ ဦးငယ္ေရ . . . မႏၱေလးေရာက္မွ ေကာင္မေလးကို ေျပာေပးပါ ့မယ္ ။